kupczyć — ndk VIb, kupczyćczę, kupczyćczysz, kupcz, kupczyćczył książk. «czynić przedmiotem handlu, targu rzeczy, które nie powinny być źródłem materialnego zysku, spekulować, frymarczyć» Kupczyć urzędami, honorem, wdziękami … Słownik języka polskiego
kupczenie — n I rzecz. od kupczyć … Słownik języka polskiego
frymarczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, frymarczyćczę, frymarczyćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} wykorzystywać rzeczy mające dużą wartość etyczną, ideową, polityczną itp. do niskich celów; nieuczciwie gospodarować publicznymi pieniędzmi; kupczyć czymś : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
handlować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, handlowaćluję, handlowaćluje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zajmować się handlem; prowadzić interesy handlowe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Handlować mięsem, samochodami, nieruchomościami … Langenscheidt Polski wyjaśnień